اهل دل

اهل دل ، دل مینوازد ، دل شکستن کار نیست

هرکه باشد بی محبت واقف اسرار نیست

مثنوی هفتاد من مولوی

من تا الان نمیدونستم مثنوی هفتاد من چیه فکر میکردم به خاطر طولانی بودن یا وزین بودنشه

فوق العاده است :

مثنوی هفتاد "من" مولوی :

󾔹شعری از عصبانی ترین شاعر دنیا:

شرابی خوردم...

شرابی خوردم از دستِ عزیزِ رفته از دستی،

نمی دانم چه نوشیدم 

که سیرم کرده از هستی،

خودم مستُ، غزل مستُ، تمام واژه ها مستند،

ای پری....

پیر اگر باشم چه غم، عشقم جوان است ای پری/

وین جوانی هم هنوزش عنفوان است ای پری/

ای آنکه مرا ...

ای آنکه مـــرا بــرده ای از یاد ، کجایی ؟

بیــگانه شدی ، دست مریـــزاد ، کجایی ؟

موج عشق

موج عشق تو اگر شعله به دل ها بکشد

رود را از جگر کوه به دریا بکشد

نارین

"شیطان"

اندازه یه حبه قند است...

گاهی می افتد توی فنجان دل ما، حل میشود آرام آرام

بی آنکه اصلا ما بفهمیم و روحمان سر میکشد آن را آن چای شیرین را، شیطان زهرآگین دیرین را

آن وقت او خون میشود، در خانه ی تن میچرخد و میگردد و میماند آنجا

او میشود "من"

آقا جان